Historia II Pracowni Fizycznej na Uniwersytecie Gdańskim miała swoje początki wiele lat przed powstaniem Uniwersytetu Gdańskiego. W 1953 roku w Wyższej Szkole Pedagogicznej utworzonej w Gdańsku 24.09.1946 powołano do życia Katedrę Fizyki. Jej szybki rozwój i wprowadzenie systemu studiów magisterskich wymusił zorganizowanie II Pracowni Fizycznej (obok istniejącej już I Pracowni), co nastąpiło w roku 1958.

 

W roku 1970 utworzono Uniwersytet Gdański dokonując fuzji Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku i Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. II Pracownia Fizyczna została wtedy włączona do Zakładu Fizyki Molekularnej, którego kierownikiem był docent Antoni Śliwiński. Kierownikiem II Pracowni Fizycznej został docent Alfons Kawski, który wraz z mgr inż. Andrzejem Zielińskim – pracownikiem naukowo – technicznym podjął się reorganizacji i unowocześnienia pracowni dostosowując poziom ćwiczeń do wymagań uniwersyteckich. W roku 1972 docent Antoni Śliwiński objął stanowisko Dyrektora Instytutu Fizyki Uniwersytetu Gdańskiego. Docent Alfons Kawski przejął wtedy funkcję kierownika Zakładu Fizyki Molekularnej, którą piastował przez wszystkie lata pracy na Uniwersytecie Gdańskim do roku 1997, w którym przeszedł na emeryturę. Kierownikami II Pracowni Fizycznej byli kolejno: dr Edward Kuteń (do roku 1972), dr Jerzy Kamiński (do roku 1973), dr Grażyna Karcz – Jacyno (do roku 1975), dr Piotr Bałuk ( do roku 1987), dr Jan Kukielski ( do roku 1995). Mgr inż. Andrzej Zieliński pozostał pracownikiem naukowo – technicznym II Pracowni aż do przejścia na emeryturę w roku 2003 wspierając z wielkim zaangażowaniem i inwencją budowę i modernizację stanowisk pomiarowych pracowni.

 

Na poniższym zdjęciu wykonanym na seminarium w Zakładzie Spektroskopii Molekularnej w roku 1979 są wszyscy kierownicy i pracownicy naukowo – dydaktyczni II Pracowni Fizycznej do roku 1995. Przez ostatnie 35 lat zajęcia ze studentami w II Pracowni Fizycznej prowadzili między innymi : prof. dr hab. Marek Grinberg, prof. dr hab. Piotr Bojarski, prof. dr hab. Janina Heldt, dr hab. Jerzy Kamiński, dr hab. Aleksander Kubicki, dr hab. Ryszard Drozdowski, dr Jerzy Czajko, dr Piotr Bałuk, dr Maria Żukowska, dr Małgorzata Kulesza-Grus, dr Maria Alicka, dr Dariusz Dyl, dr Justyna Strankowska, dr Anna Synak.
W obsłudze technicznej II Pracowni w związku z komputeryzacją niektórych stanowisk doświadczalnych pracowni i wprowadzonym obowiązkiem komputerowej analizy otrzymywanych danych pomiarowych w latach

 

1984 – 2008 pracowała także mgr Irena Lenartowicz-Weyna. Od 7.10.2002 roku do obsługi technicznej II Pracowni dołączył mgr inż. Mirosław Behrendt.

 

Od 1.07.1995 roku prof. Alfons Kawski mianował dr Marię Alicką kierownikiem II Pracowni Fizycznej.

 

Wykaz ćwiczeń II Pracowni obejmował wtedy 20 stanowisk doświadczalnych. W opinii kolejnych Komisji Akredytacyjnych II Pracownia Fizyczna Uniwersytetu Gdańskiego plasowała się każdorazowo w krajowej czołówce, ale zdaniem jej pracowników wyposażenie pracowni było zużyte, przestarzałe i nieadekwatne do potrzeb kształcenia przyszłych kadr zdolnych do przyswajania zastosowań współczesnej fizyki, nowych technologii czy obeznanych z nowoczesnym oprogramowaniem. Na ten stan rzeczy złożyło się kilka czynników: wysokie koszty zakupu aparatury do zaawansowanej pracowni dydaktycznej (przekraczające finansowe możliwości uczelni), brak funduszy ministerialnych na zakup aparatury do pracowni dydaktycznych, niemożność finansowania działalności dydaktycznej z grantów naukowych. Dr Maria Alicka wysyłała wnioski z projektami modernizacji stanowisk pomiarowych bądź budowy nowych na konkury na ogłaszane przez dziekana wydziału i Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku. Wszystkie zgłoszenia uzyskały dofinansowanie, zbudowano dzięki nim cztery nowoczesne stanowiska pomiarowe, ale ogólna kwota około 60 000 złotych była stanowczo zbyt mała wobec potrzeb.

 

Dotacje unijne w latach 2009 – 2011 umożliwiły radykalne przeobrażenie II Pracowni Fizycznej w nowoczesne Dydaktyczne Laboratorium Fizyczne. Wspólne fundusze dwóch projektów unijnych „Fizyka dla przyszłości” ( Regionalny Program Operacyjny Województwa Pomorskiego) oraz „Nowoczesne laboratorium źródłem nowej wiedzy” (Program Operacyjny Kapitał Ludzki) i dochodów własnych Uniwersytetu Gdańskiego w kwocie blisko 4 mln złotych umożliwiły generalny remont pomieszczeń laboratorium, zakup nowych mebli, sprzętu, najnowszych komputerów i aparatury pomiarowej najnowszej generacji.

 

Informacje o obu projektach można uzyskać w podzakładce „Projekty unijne”.

 

Obecnie Dydaktyczne Laboratorium Fizyczne na Uniwersytecie Gdańskim dysponuje 40 zaawansowanymi stanowiskami pomiarowymi i 33 stanowiskami komputerowymi z najnowszym oprogramowaniem. W laboratorium można realizować 47 tematów ćwiczeń doświadczalnych – spis tytułów ćwiczeń znajduje się w zakładce „Wykaz ćwiczeń”.

 

 

Chlubą laboratorium są: skaningowy mikroskop elektronowy TM – 1000 firmy Hitachi, spektrometr ramanowski Aramis (trzeci na świecie) i spektrofluorymetr FluoroMax – 4 TCSPC (o opcjach, jakich nie ma żaden tego typu przyrząd w pracowniach naukowych w Polsce) – oba firmy Horiba Jobin Yvon, spektrograf siatkowy Shamrock 500 z kamerą CCD Andor iDus, zestawy do badania superpozycji i splątania stanów dla układów mikroskopowych z detektorami pojedynczych fotonów firmy quTools. Zarówno te urządzenia jak i inne wchodzące w skład stanowisk doświadczalnych laboratorium posiadają źródła światła o najlepszych parametrach stabilności optycznej umożliwiające przetwarzanie informacji kwantowej o słabym natężeniu, najnowszej generacji kamery CCD, urządzenia elektroniczne o najnowszych rozwiązaniach technologicznych. Dzięki takiemu wyposażeniu studenci Fizyki mogą weryfikować doświadczalnie uzyskiwaną wiedzę teoretyczną z fizyki atomowej, molekularnej, ciała stałego, laserów, mechaniki kwantowej a także najnowsze zastosowania fizyki współczesnej. Nabywają umiejętności pomiarów na aparaturze sterowanej unikalnym komputerowym oprogramowaniem a także biegłość w komputerowej analizie danych pomiarowych. Jako absolwenci mogą podejmować pracę w takich dziedzinach jak: biotechnologia, nanotechnologia, informatyka, inżynieria materiałowa, kwantowa informacja.